بعثت پیامبر ختمی مرتبت صلوات الله علیه و آله مبارک باد

روزی در حرم مطهر امام هشتم علیه السلام به همراه تنی از برادران اهل سنت بودم. یکی از آنها با کنایه گفت:

- شما شیعیان چرا برای امامتان تعظیم می کنید؟!

من که می دانستم منظور او از این پرسش چیست از او پرسیدم:

-مگر تعظیم و خم شدن به احترام امام معصوم چه ایرادی دارد؟

او که گویا فرصت را برای بیان عقده‌های و تهمت‌های وهابیت مغتنم می‌دید گفت:

-این عمل شرک است !!

همراهیانش نیز سخن را تأیید نمودند و همه سرشان را به علامت رضایت و تأیید بالا و پایین می‌بردند. من نیز از قبل منتظر این پاسخ بودم فلذا بحث را ادامه دادم و گفتم:

- شرک ؟! چرا این تعظیم شرک است؟؟

او که به گفته خود ایمان داشت و همراهی دوستانش در این بحث را نیز با خود دیده بود با ژستی عالمانه  گفت:

-سجده برای غیر خدا شرک است پس عمل شما در تعظیم به امامتان نیز شرک می‌باشد.

همگی آنان تأیید کردند. می‌دانستم که علمای وهابی در تبلیغات خود همین مطالب را می‌گویند و دائم شیعیان را متهم به شرک می‌کنند. فلذا گفتم:

-اولاً این مباحث تازگی ندارند و من به حال شما افسوس می‌خورم که اینگونه از سادگی شما سوء استفاده می‌شود و شما را که از خیلی از امور بی اطلاع هستید به جان شیعیان مظلوم می‌اندازند. ولی از تو سوالی دارم که می‌پرسم، آیا کتاب صحیح بخاری در نزد شما مورد قبول می باشد؟

سریعاً پاسخ داد:

-بله. صحیح بخاری معتبرترین و شریفترین کتاب بعد از قرآن در نزد ماست.

به او گفتم:

-می‌دانستم. اهل تسنن بعد از قرآن، صحیح بخاری را افضل کتب می‌دانند. حال آیا می‌دانی اولین حدیثی که در این کتاب آمده است چیست؟

پاسخ داد:

-شما بگویید.

گفتم:

- اولین حدیثی که در این کتاب آمده است را خلیفه دوم از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله روایت کرده است با این مضمون  «... سمعت عمر بن الخطاب على المنبر قال: سمعت رسول الله صلى الله علیه[ و آله ] وسلم یقول: إنما الأعمال بالنیات ...» پس اگر من در تعظیم خود نیت عبودیت طرف مورد تعظیم را نکرده باشم و تنها بزرگداشت و احترام او نیت من باشد شرک نیست. زیرا اعمال انسان بستگی به نیت آنان دارد. مانند کسی که نماز بخواند اما نه برای خدا که می‌شود ریا و خداوند در مورد نکوهش این قوم نمازگزار فرموده است: «فویل للمصلین ... الذین هم یرائون» عکس آن نیز صادق است. پس اگر عمل تعظیم برای امامان معصوم به قصد عبودیت آنان نباشد شرک نیست.

وی که گویا از شنیدن این پاسخ شوکه شده بود نمی‌خواست این موضوع را به راحتی بپذیرد. بلافاصله و بدون فکر گفت:

-نه اینگونه نیست. تعظیم تنها برای خدا می باشد و برای غیر خدا شرک است.

پریشانی در چهره او و همراهانش نمایان شده بود. به او گفتم:

- می‌دانی برادر از اول به شما اشتباه گفته‌اند و آدرس غلط داده‌اند. این را به تو بگویم که حتی سجده کردن برای غیر خداوند هم اگر به قصد عبودیت نباشد نیز ایراد ندارد چه برسد به این تعطیم و خم شدن نصف و نیمه برای امامان.

حسابی بر آشفته شد و گفت:

- سجده برای غیر خدا؟!!! هرگز سخنت درست نیست و تو نیز مشرک شده ای.

با لبخند به او گفتم:

- آیا قرآن خوانده‌ای؟

می‌دانستم که در کار حفظ قرآن است. پاسخ داد:

- آری، مرادت چیست؟

گفتم:

- در قرآن آیه‌ای داریم که برای پیامبر خدا سجده شده است و او اعتراضی ننموده است. پس اگر در جایی پیامبر خدا که مورد سجده قرار گرفته است به این عمل اعتراضی نداشته است پس مشخص است که اینگونه سجده برای غیر خداوند شرک نیست.

بی درنگ گفت:

- تا به حال چنین آیه‌ای را نیده‌ام!

گفتم:

- اگر نشانت بدهم می پذیری؟

همراهان وی جواب دادند:

- بله. اگر در قرآن باشد حتما می پذیریم.

من نیز قرآن را مورد اشاره قرار دادم و گفتم:

-در آیه 100 سوره یوسف آمده است « و رفع ابویه علی العرش و خروا له سجداً ... » در آین آیه آمده است که حضرت یعقوب پیامبر به همراه دیگر فرزندانش در مقابل حضرت یوسف به سجده افتاده‌اند. حال وقتی پیامبر خدا در مقابل انسانی دیگر از جنس خود سجده می‌نماید چه منعی دارد که ما در مقابل امام خود تعظیم نکنیم؟! اگر عمل ما شرک است، عمل پیامبر خدا هم نعوذ بالله شرک است.

همراهیانش به علامت تأیید سر تکان دادند و به اسماعیل گفتند:

- درست می گوید. در این آیه پیامبری در مقابل پیامبر دیگر سجده نموده است پس اگر نیت عبودیت و بندگی نباشد شرک نیست.

هر چند آثار عدم پذیرش را در اسماعیل می‌دیدم اما همراهانش او را مجاب نمودند و رفتند. در هر حال دلایل دیگری نیز داشتم که سجده برای غیر خدا اگر به نیت عبودیت نباشد شرک نیست تا باور کنند ما مشرک نیستیم.