آنگونه که مـےخواهـے باش. تا آنجا که مـےتوانـے پرواز کن.

         زمین نه ..... آسمان هم از اول بار امانت را به دوش نکشیده بود!!

ترانه‌هاے کودکانه، غزل‌هاے عاشقانه، گلبرگ هایـے که شکسته شدنشان در لابلاے دفتر خاطرات آنها را آهنگین کرده بود ....... و هر آنچه روزے تو را سرشار از شور خوشایندے مـے نمود .....

صداے قریبـے از تمامـے آنها از خاک و

                                                آب و

                                                         آتش و

                                                                    هوا

به گوش مـے رسد.

وداع با آنچه گدشت.